Inna mniej zawiła definicja określa biomasę jako całą istniejącą na Ziemi materię organiczną, wszystkie substancje pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego ulegające biodegradacji. Biomasą są resztki z produkcji rolnej, pozostałości z leśnictwa, odpady przemysłowe i komunalne. W wyniku spalania biomasy bądź też substancji powstałych w wyniku jej rozkładu, uwalniana jest energia cieplna, którą następnie możemy przetworzyć w energię elektryczną.

Wychodząc od powyższych definicji możemy podzielić biomasę ze względu na formę występowania w przyrodzie:

• stała – odpady drzewne, brykiety, pellety, słoma, osady ściekowe, zrębki drzewne.
• ciekła – etanol, metanol i inne frakcje olejów roślinnych,
• gazowa – biogaz (gaz błotny).

Duża różnorodność produktów wspólnie określanych mianem biomasy wymusza stosowanie podziału w zależności od rodzaju zastosowania.

Do celów uzyskania energii cieplnej wykorzystuje się najczęściej:

• drewno o niskiej jakości technologicznej oraz odpadowe,
• odchody zwierząt,
• osady ściekowe,
• słomę, makuchy i inne odpady produkcji rolniczej
• wodorosty uprawiane specjalnie w celach energetycznych,
• odpady organiczne np. wysłodki buraczane, łodygi kukurydzy, trawy, lucerny,
• oleje roślinne i tłuszcze zwierzęce,
• biogaz.

Do napędu silników samochodów stosuje się:

• biogaz,
• etanol, metanol dodawany jako komponent do tradycyjnych paliw,

Do produkcji energii elektrycznej wykorzystuje się:

• biogaz.

Biomasa stała w postaci drewna jest najstarszym źródłem energii odnawialnej. Już prehistoryczni ludzie aby się ogrzać oraz odstraszyć dzikie zwierzęta, rozpalali ogniska przy użyciu połamanych konarów drzew, traw, kory czy mchów. Z chwilą odkrycia węgla, a następnie ropy naftowej rozpoczęła się era dominacji tych paliw kopalnych. Obecnie w wyniku dostrzeżenia niezaprzeczalnego negatywnego wpływu spalania paliw kopalnych na czystość atmosfery, biomasa powraca do łask, jako niezanieczyszczające środowisko źródło energii. Głównym aspektem przemawiającym za wykorzystywaniem biomasy na masową skalę jest jej „zerowa emisja” dwutlenku węgla. Poprzez zrównoważenie emitowanego podczas procesu spalania CO2, CO2 przetwarzanym w procesie fotosyntezy przez następne pokolenie roślin odtwarzających biomasę, możemy mówić o zerowej emisji tego gazu cieplarnianego do atmosfery.

Rosnąca popularność biomasy stałej jako źródła energii, wymusiła opracowanie rozwiązań w zakresie jej produkcji. To już nie tylko produkcja z odpadów z innych linii produkcyjnych, to produkcja z surowców wyłącznie jej dedykowanym np. rośliny energetyczne: wierzba wiciowa, rdest czy trzcina pospolita. Bardzo ważnym aspektem odnoszącym się do roślin energetycznych jest fakt, iż głównie są to rośliny cechujące się szybkim przyrostem rocznym oraz znikomymi wymaganiami, co do jakości gleby. Ostatnia cecha jest kluczowa z punktu widzenia ekologii, gdyż pozwala ona na bardzo szybkie zagospodarowanie nieużytków, hałd kopalnianych, wysypisk śmieci.

Źródło: Artykuł opracowany w oparciu o informacje zawarte na stronie http://www.biomasa.org/